mnie zrozumiesz. Eva wyglądała na nieco udobruchaną, ale nie byłaby sobą, gdyby przepuściła okazję. - Nie tak szybko, mój kochany. - Zuchwale sięgnęła ku jego pantalonom. - Jeżeli pragniesz mojego milczenia, musisz za nie zapłacić. Bardzo mi cię brakowało w łóżku! Alec nie mógł już dłużej maskować gniewu. Odsunął się od niej gwałtownie. - Czuję do ciebie tylko obrzydzenie. - Dziwne! Uważałeś mnie za całkiem pociągającą, kiedy trzeba było spłacić twoje długi! Posłużyłeś się mną wtedy, ty męska dziwko! Jesteśmy kwita! A nawiasem mówiąc, jak jej właściwie na imię, Becky czy Abby? W odpowiedzi Alec chwycił ją za szyję i przyparł do ściany. - Nie twój interes! - warknął nienawistnie. Evę ogarnął strach. Daremnie wspinała się na palce, żeby uwolnić szyję z żelaznego uścisku. Zrozumiała, że Alec lada moment może ją udusić. - Ty... ty oszalałeś! Kalkulator wynagrodzeń Niskie Podatki - Nie. Wręcz odwrotnie. Koniec gry. Tym razem ja dyktuję warunki. Rozumiesz? Eva dławiła się, jej twarz spurpurowiała. - Próbowałem rozegrać to polubownie, ale ty wolałaś wyciąć jakąś szkaradną sztuczkę. Może ci nie zależeć na jej życiu ani na moim, ale swoje chyba cenisz? - Puść mnie! - Słuchaj uważnie. Nie widziałaś jej i już. Wiem, że potrafisz dochować sekretu, masz w końcu sporo własnych. Jeśli powiesz komukolwiek, że ją tu spotkałaś, to przysięgam, że pojemniki na karmę dla kota znajdę cię i zabiję. Nie żartuję. Pamiętasz chyba, że nadal mam klucz do twojego domu? Jeżeli mnie nie posłuchasz, bez wahania poderżnę ci gardło. Eva miotała się, próbując go kopnąć. - Blefujesz! A twój honor? - Ona znaczy dla mnie więcej. - Powieszą cię! - Gdyby coś się jej stało, chętnie pójdę na szubienicę. Nie próbuj mnie oszukiwać, chyba że życie ci zbrzydło. Twarz Evy pod warstwą ryżowego pudru posiniała. Wpiła mu się w nadgarstek paznokciami. Alec ścisnął jej szyję nieco mocniej. - Najwyraźniej nie słuchasz, co do ciebie mówię. Czy mam cię zadusić i wrzucić twojego trupa do morza? - Nie! Nie! - wychrypiała w końcu. - Nie... powiem... nikomu! - W porządku. - Puścił ją. Eva osunęła się po ścianie na ziemię, osłaniając zsiniałą szyję rękami. Spojrzała na niego z autentycznym strachem. - A teraz się wynoś! Uciekła bez słowa. Alec roztarł palce. Czuł się fatalnie, lecz uznał, że osiągnął cel. Powiódł dłonią po włosach, zaskoczony własnym postępkiem. Mimo to nie zastanawiał się, czy grożenie kobiecie śmiercią można pogodzić z rycerskością. Gotów był zmierzyć się nawet z diabłem, byle tylko zapewnić Becky spokój. Westchnął ciężko. Z trudem zdołał okiełznać gniew i wyjść z pokoju, w którym wciąż jeszcze unosił się zapach francuskich perfum Evy. Becky słyszała wszystko, kuląc się w mrocznym kącie korytarza. Widziała sromotną ucieczkę Evy i odejście Aleca, który jej nie zauważył. Zdumiało ją, że najwyraźniej nie miał serwisy gazeta prawna zamiaru się przed nią tłumaczyć. - Nieuniknione?! - zawołała, kiedy był już u stóp schodów. - Powiedziałeś, że nasze małżeństwo jest nieuniknione?! Alec zesztywniał i powoli odwrócił się w jej stronę. Becky oderwała się od ściany i podeszła do niego ostrożnie. - Czy naprawdę zabiłbyś ją z zimną krwią? Zastanawiał się przez chwilę, potem pokiwał głową. - Nie wiem. Może. Najważniejsze, żeby ona w to uwierzyła. Wybacz, muszę już iść. Regent czeka. Zrobiła kilka kroków w jego kierunku.